Know your kid – ISSUE 5
“ขอเวลา ผม/หนู บ้าง”
การเลี้ยงลูกเป็นงานที่น่าตื่นเต้นท้าทายชีวิต โดยเฉพาะกับคนเป็นพ่อเป็นแม่ในการอบรมเลี้ยงดูเขาในแบบฉบับที่เราอยากให้เขาเป็นนั้นไม่ใช่เรื่องง่ายเลยในยุคปัจจุบันนี้ ในยุคสมัยที่ทั้งต้องทำงานหนักและเอาใจลูกไปด้วยในเวลาเดียวกัน คนเป็นพ่อเป็นแม่อย่างเราอาจต้องหาผู้ช่วยตัวสำคัญ นั่นก็คือของเล่นราคาแพง ที่มีขายกันอยู่เกลื่อนกราด เอามาอยู่เป็นเพื่อนลูกเราด้วยก็คงดีไม่น้อย
ของเล่นในปัจจุบันนี้มีมากมายหลายหลากตามระดับช่วงวัย มีทั้งของเล่นเชิงวิชาการ ของเล่นสวยงาม ของเล่นเพื่อความเพลิดเพลินใจ ฯลฯ ผมก็ตามไม่ค่อยทันกับเขานักหรอกครับ ในวันนี้ประเด็นของผมไม่ได้อยู่ที่การเลือกซื้อของเล่น หรือของเล่นอะไรที่ช่วยพัฒนาสมองหรือเสริมสร้างพัฒนาการ ผมว่าคุณพ่อคุณแม่หาอ่านได้ทั่วไปตามสื่อฯ หรือคู่มือแม่และเด็กครับ แต่ความตั้งใจของผมในวันนี้ก็คือ ผมสังเกตเห็นว่าเด็กสมัยนี้มักติดของเล่นกันงอมแงมเหลือเกิน ผมได้ทำการศึกษาแล้วทำให้ค้นพบว่าสิ่งหนึ่งที่ทำให้เด็กเป็นแบบนี้ นั่นก็คือการที่คุณพ่อคุณแม่ไม่มีเวลาเพียงพอให้กับเขานั่นเอง คนที่เป็นพ่อเป็นแม่เมื่อต้องทำงานหนักนอกบ้าน เวลาถึงวันหยุดก็อยากจะเอาใจเด็กด้วยการพาลูกไปซื้อของตามห้างสรรพสินค้า เพื่อชดเชยเวลาที่เราไม่ได้มีให้กับเขา และในยุคสมัยนี้ที่ทุกอย่างคือการแข่งขัน แข่ง … เพื่อดีกว่า แข่ง … เพื่อมากกว่า นั่นยิ่งเป็นการหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยที่คุณจะไม่ตอบแทนลูกด้วยสิ่งล่อใจเหล่านี้ ในครอบครัวที่มีลูกคนเดียว คุณพ่อคุณแม่อาจต้องเสียกำลังทรัพย์มาก หรืออาจเรียกว่าลงทุนในเรื่องสิ่งล่อใจเหล่านี้มากหน่อย ก็เพราะลูกคือดวงใจดวงเดียวของที่บ้าน
การที่คุณซื้อของมากมายให้ลูกนั้น คุณพ่อคุณแม่อาจเข้าใจว่านั่นคือความรักที่คุณมอบให้เขา นั่นคือการโชว์ว่าคุณรักเขา ผมอยากให้คุณผู้อ่านคิดทบทวนสักนิดครับว่า หากคุณรักเขาอย่างที่คุณพูดจริง คุณคงไม่ทำงานมากซะจนลืมให้เวลากับเขานะครับ หลายท่านคงบอกว่าก็เพราะเขา เราจึงต้องทำงานหนักเพื่อเขา คุณคิดว่าลูกน้อยของคุณจะมีความสุขกับการที่คุณทำงานมาก ๆ หรือเขาจะมีความสุขกับการที่คุณให้เวลามาก ๆ กับเขา คุณคิดว่าแท้จริงแล้วเขาต้องการของเล่นเพื่อฆ่าเวลาระหว่างรอคุณกลับมาบ้านตอนค่ำ จนเขาเผลอหลับไปพร้อมของเล่นนั้น แล้วคุณมานั่งอมยิ้มว่าลูกคุณคงหวงของเล่นมากจนขนาดเอามานอนกอดด้วย หรือคุณคิดว่ามันจะดีกว่านั้นหากคุณได้ใช้เวลาสักชั่วโมงกลับไปเป็นเด็ก แล้วนั่งเล่นของเล่นที่คุณซื้อมากับเขา แล้วใช้ช่วงเวลานี้พูดคุยกับเขาในทุก ๆ เรื่อง คุณเคยสังเกตบ้างไหมว่าบางครั้งเขาอาจจะมาชวนคุณเล่นในยามที่คุณกำลังวุ่นกับการเช็คเมลล์ในคอมพิวเตอร์ ซึ่งคุณก็ปฏิเสธทุกครั้งไป และอาจบอกให้ไปเล่นนั่นก่อน ไปทำโน่นทำนี่ก่อน พ่อ/แม่ กำลังยุ่ง เมื่อเวลาผ่านไปนานวันเข้าเด็กก็จะรับรู้ว่าเขาไม่สามารถชวนพ่อหรือแม่มาเล่นกับเขาได้ ทำให้เขาโดดเดี่ยวและต้องเล่นคนเดียว บ่อยครั้งครับที่ผมมักได้รับคำถามจากท่านผู้ปกครองหลายท่านว่าทำไมลูกไม่ติดเขาเลย แต่ติดของเล่นมากกว่า หรือทำไมรู้สึกไม่สนิทกับลูกเลย ผมก็มักจะย้อนถามทุกครั้งไปครับว่าแล้วคุณให้เวลากับลูกมากแค่ไหน ตัวคุณเองติดลูกมากหรือติดงานมากกว่ากัน
ลองถามลูกคุณจริง ๆ เถอะครับว่าตัวเขาอยากได้ของเล่นพวกนั้นมากเท่ากับอยากได้เวลาจากคุณไหม คุณเคยคิดบ้างหรือไม่ว่าลูกของคุณอยากให้คุณมาคอยเชียร์เขาแข่งกีฬาสี หรือคุณไม่สามารถลางานที่ออฟฟิศได้เลย คุณเคยอยู่ช่วยสอนการบ้านเขาหรือไม่ หรือคุณไม่ว่างที่จะสอนเพราะมัวแต่ดูฟุตบอลคู่โปรดในทีวี คุณเคยลงสระว่ายน้ำกับเขาหรือเปล่า หรือคุณไม่อยากลงเพราะคุณเพิ่งจะกลับมาจากร้านทำผม คุณเคยพาเขาไปสวนสนุกหรือสถานที่ที่เขาอยากจะไปหรือไม่ หรือคุณไม่อยากจะขับรถไปเพราะขี้เกียจฝ่าด่านรถติดในวันอาทิตย์ สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ครับที่เป็นเครื่องบ่งชี้ว่า แท้จริงแล้วคุณเต็มที่กับลูกของคุณมากแค่ไหน คุณปล่อยให้เขาเหงาเพราะเหตุผลข้าง ๆ คู ๆ ของคุณหรือเปล่า ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริงของคุณมากเท่าตัวคุณเองครับ
เด็กทุกคนชอบของเล่นครับ เพราะเด็กกับของเล่นเป็นของคู่กัน แต่เวลาของพ่อแม่มากกว่าที่เด็กต้องการ อย่าปล่อยให้เวลาผ่านเลยไปครับ หากคุณคิดว่าคุณมีเวลาให้เขาน้อยไป ลองบริหารเวลาของคุณใหม่ และเต็มที่ในเวลาที่คุณมีให้เขา ไม่เพียงแค่เขาจะมีความสุขขึ้น แต่คุณก็จะมีความสุขขึ้นเช่นกัน ผมรับรองครับ!